Toen het lichaam werd gemaakt, wilden alle lichaamsdelen de baas worden.
De hersenen zeiden: Wij doen al het werk, dus moeten wij de baas worden!
De ogen zeiden: Omdat wij voor jullie allemaal kijken en op gevaar letten,
moeten wij de baas worden!
En zo ging het ook met hart, de longen, de oren, voeten, enz..... totdat op het laatst de lul sprak.
Ook de lul wilde de baas zijn.
Alle organen en lichaamsdelen lachten zich een bult om het idee, dat de lul de baas zou zijn. De lul werd zo kwaad dat hij zichzelf blokkeerde en weigerde verder te functioneren.
Al gauw gingen de hersenen pijn doen, de ogen scheel kijken, de voeten werden dik en de handen hingen slap.
Het hart en de longen worstelden om door te gaan totdat alle lichaamsdelen de hersenen smeekten om de lul de baas te laten worden.
En dat gebeurde!
Alle lichaamsdelen deden weer normaal hun werk. De lul speelde rustig de baas, en produceerde een hoop gezeik...
Het moraal van dit verhaal:
Je hoeft geen hersenen of hart te hebben, om de baas te zijn!
waarschijnlijk wel jah
